Takkie in Nieuw-Zeeland (Noordereiland)

17 februari; In Wellington aangekomen rijden we naar het hotel, waar we de camper voor de deur op de oprit mogen parkeren, want de rest is vol :-)

We slapen op de 9e en tevens bovenste, verdieping met uitzicht op de Bee-hive, het overheidsgebouw, maar het blijft helaas grijs die dag.

In de avond gaan we uit eten bij een Italiaan die om de hoek bij het hotel zit en we eten een heerlijke lasagna, mjammie! Dat maakt een hoop goed!

18 februari; na een heerlijke nacht slapen in een groot bed gaan we die ochtend op zoek naar de oudste geocache van Nieuw-Zeeland, die in de buurt van Wellington ligt.

Hij blijkt bij aankomst in een natuurgebied te liggen waar ook kiwi’s wonen, extra leuk.

Het miezert nog steeds een beetje, maar dat mag de pret niet drukken dus we lopen door het park en vinden uiteindelijk ook de cache!

Na wat boodschappen voor onderweg en vanavond rijden we door naar het Tongariro National Park, ongeveer 4 uur rijden vanaf Wellington, maar gelukkig wel goede en rechte wegen hier, dwars door mooie berglandschappen.

Het nationale park staat bekend om zijn vulkanen en wandeling die je over 3 vulkanen kan lopen.

Er hangen nog veel lage wolken helaas waardoor de toppen van de vulkanen niet te zien zijn bij aankomst, maar het landschap is er niet minder mooi door.

We slapen vannacht op een vrij primitieve camping, Discovery Lodge, maar deze ligt wel midden in het nationale park, tussen 3 vulkanen in dus qua plek echt super!

Patrick gaat morgen de 19 kilometer durende wandeling doen en moet daarvoor rond 5 uur zijn bed uit, dus we maken wat eten, pakken de spullen voor morgen en gaan op tijd slapen.

Lonneke gaat tijdens zijn wandeling zelf ook wandelen, maar iets minder intensief, namelijk naar twee watervallen in het park.

19 februari; Als om 5 uur de wekker gaat is Patrick vrij vlot opgestaan en weg en Lonneke kan even “zeesterren” in het camperbed ;-), tegen 8-en is ze wakker en het weer is helder en alle vulkanen zijn goed te zien, straks even de camera pakken denkt ze nog.

Maar nog geen uur later, als ze zelf klaar is om te gaan, hangen er alweer wolken aan de toppen en ik hoop vooral dat Patrick het goed heeft bovenop de vulkanen.

Het weer is verder prima gelukkig, dus goed weer om te wandelen.

Op weg naar de eerste waterval leeg en vullen we de camper, vul ook de tank met benzine en ga dan op weg naar Waitonga waterval.

Het is een mooie wandeling van ongeveer 1,5 uur, eerst bergop en daarna over een soort vlonders door een heidelandschap naar de bergen waar de waterval in ligt en daarna dezelfde weg weer terug. 

Ondanks de droogte hier zit er nog behoorlijk wat water in de waterval gelukkig.

Dat blijkt bij de tweede waterval, die er vlakbij ligt, wel wanders te zijn, die is volledig opgedroogd…

Inmiddels is het tijd om weer terug naar de lodge te gaan, want Patrick kan al vanaf half 1 weer terug zijn, als hij heeft doorgelopen.

Bij de lodge aangekomen is hij er nog niet en Lonneke mag in de bezoekers lounge, een soort grote woonkamer met banken en fauteuils, wachten en schrijft alvast een deel van de blog over het Zuidereiland.

Met het busje van 3 uur komt Patrick aan, opgewekt en enthousiast.

Het was een erg mooie wandeling en vooral de rode krater heeft indruk gemaakt.

Hij miste net een busje eerder waardoor hij een uur moest wachten, maar het was allemaal ok.

Nadat hij gedoucht heeft gaan we weer verder.

Het wordt hier later vandaag weer slecht weer, dus we hebben besloten maar 1 nacht te blijven en vandaag door te rijden naar Tauranga aan de Bay of Plenty, daar schijnt de zon!

We slapen in een soort backpackers cabin, erg gehorige en rommelige accommodatie, maar gelukkig zijn we allebei goed moe door het wandelen en rijden dus we slapen alsnog prima.

20 februari; Vandaag staan Rotorua op het programma, deze plaats ligt in een actief vulkanisch en geothermische gebied en is vooral bekend om de thermale baden.

Bij aankomst in het stadje gaan we naar Kuirau Park waar je allemaal kleine meertjes ziet waar de stoom vanaf komt en waar hekken omheen staan.

Iets verderop kan je echter met je voeten in een thermaal bad, dat is gevuld met het thermale water en op temperatuur wordt gebracht met koud kraanwater, daar worden de voetjes wel blij van!

Op ongeveer een half uur zuidelijk van Rotorua zijn een aantal thermale baden in de natuur waar je gratis in kan en dat lijkt ons wel leuk, dus we rijden die kant op.

Bij Kerosene Creek besluiten we te gaan zwemmen, we nemen de zwemspullen mee en lopen langs een rivier met bruinig water waar al mensen in liggen tussen de stenen.

Na het omkleden gaan we zelf ook voorzichtig in de stroming liggen.

Het hete water van de aarde gemengd zich met het koude water van de rivier wat zorgt voor een heerlijke temperatuur.

Op sommige punten is het zelfs nog steeds best heet! Een aparte ervaring, zo’n rivier in de natuur die zo warm is.

We willen nog naar de tweede plek, maar die blijkt door de droogte uitgedroogd en daardoor amper te vinden dus we laten het voor wat het is en rijden richting Hobbiton.

We hebben tickets voor 5 uur, dus we kunnen op ons gemak die kant op rijden.

Door het missen van de tweede plek missen we nu helaas ook de rivier-douche die we wilden nemen, dus we ruiken een beetje naar aarde-zwavel-bos als we bij Hobbiton aankomen.

Ik geloof niet dat de Hobbits zich eraan gaan storen.

Vanuit het verzamelpunt worden we met de bus naar de Shire gebracht, waar de guided tour begint.

We lopen langs een heleboel Hobbit huisjes in verschillende groottes en krijgen uitleg over het park, de huisjes en wat inside information over hoe scenes gemaakt zijn en welke special effects ze hebben gebruikt in de films.

Er mogen overal foto’s gemaakt worden en dat doen we dan ook van harte.

Uiteindelijk krijgen we allemaal nog een drankje in de Green Dragon en brengt de bus ons weer terug naar de parkeerplaats.

Dan rijden we door naar onze camping voor de komende nachten in Athenree, die ook een thermaalbad schijnt te hebben.

We komen om 9 uur aan en alles in de buurt is al dicht.

Beheerder Mike komt ons inchecken en geeft ons voor de avond twee magnetronmaaltijden om warm te maken, zodat we niet meer op pas hoeven die avond, wat een fijne vent!

We parkeren de camper op onze plek aan het water en maken de maaltijden warm, prima voedsel voor vanavond!

21 februari; vandaag hebben we een “lazy-day” gepland op de camping, een beetje huishoudelijke dingen, boodschappen en wassen enzo en verder zitten we in de schaduw wat spelletjes te spelen en maken we gebruik van de thermale baden op de camping; er zijn er namelijk twee, een van 35 graden en een van 40 graden.

Het water komt uit aardlagen en wordt omhoog gepompt en op temperatuur gebracht met koud water.

Er worden geen chemicaliën aan toegevoegd, beide baden hebben goede filters en elke avond worden de baden schoongemaakt en opnieuw gevuld.

Aan het einde van de middag merken we dat we allebei behoorlijk zijn verbrand, ondanks de schaduw.

De zon is hier sowieso wat sterker dan we gewend zijn (oftewel, de ozonlaag is dunner) en we zitten ook nog eens aan het water, dus als twee rode kreeftjes zoeken we verkoeling onder de douche en smeren we ons in met aftersun, niet zo’n slimme actie…

In de avond maken we pasta voor vandaag en morgen en de rest die overblijft brengen we naar Mike en zijn vrouw, als bedankje voor het eten van gisteren.

Dan gaan we proberen om te slapen, wat ondanks de verbrande huid best aardig lukt.

22 februari; Patrick is bij het opstaan niet zo lekker, mogelijk toch een beetje een zonnesteek of last van het verbranden, dus hij duikt terug in bed en ik maak wat ontbijt klaar.

Als hij weer op is gaan we samen zwemmen in de baden, hopelijk knapt onze huid daar ook wat van op en koelt het in elk geval een beetje af…

Dan blijkt de waterpomp het niet te doen en volgens de lampjes zit de waste-water tank vol, dus we proberen die te legen op de camping, dat lukt niet, er komt amper iets uit.

Misschien staat de camper niet onder de goede hoek, dus we draaien nog wat maar het lukt echt niet en we besluiten naar de openbare waste-water dumpplek te rijden in het dorp Wahai Beach.

Daar blijft het echter een minimaal straaltje dat uit de tank komt en de tank blijft aangeven dat hij vol is en de waterpomp blijft weigeren.

We bellen met de camperverhuur, want zonder waterpomp is het erg lastig in een camper.

Zij vertellen ons dat er nu niks aan gedaan kan worden want het is zaterdagmiddag en alle garages zijn dicht, het kan op zijn vroegst maandag of we moeten morgen in Auckland langskomen, als we toch daarheen rijden.

Op de vraag wat we dan tot die tijd zonder waterpomp moeten krijgen we geen antwoord. (grrr)

Dan komt er een man langs, die zelf verderop met zijn camper geparkeerd staat, die vraagt wat er aan de hand is (hij zag ons klungelen met de waste-water tank legen en hoorde het gesprek met de camperverhuur).

Hij verteld dat hij als vorige baan zulke campers heeft gebouwd voor Maui en wel even wil kijken.

Even later komt hij met een gereedschapskistje onder zijn arm terug en hij schroeft de achterplaat van het aanrechtje af, daar zit meteen de waterpomp onder en er blijkt een draad los te zitten.

Hij maakt de draad weer vast en zowaar werkt de waterpomp weer!

Ook vertelt hij dat de lampjes voor de waste-water tank wel vaker branden terwijl er niks aan de hand is en dat we die gewoon moeten negeren, tenzij we echt veel water gebruiken in de camper.

Dat doen we natuurlijk niet, meer dan kleine afwasjes en handen wassen is het niet, dus echt vol zal hij bij ons nooit raken, douchen doen we op de camping en het toilet gebruiken we alleen in de nacht, maar dat heeft zijn eigen reservoir met afvalwater.

Wat een lifesaver deze man! Hij wordt hartelijk bedankt voor zijn hulp en we rijden terug naar de camping.

Daar spenderen we de rest van de middag in de “games-room” met onze laptops.

Weer even de foto’s erop zetten en de rest van het verhaal over het Zuidereiland schrijven en posten, foto’s voor het verhaal uitzoeken en dan kan alles online.

De pasta van gisteren wordt met geraspte kaas bestrooid en opgegeten en zo is de dag weer voorbij.

23 februari; vandaag rijden we naar Auckland via de kust; Hot Water Beach en Cathedral Cove.

Bij Hot Water Beach kan je tussen twee uur voor en twee uur na eb op het strand kuilen graven en dan komt er thermaal warm water omhoog waardoor je je eigen kleine spa kan maken.

Als we aankomen is het al lekker druk dus we wachten op een vrije plek en nemen een al gemaakt badje om in te gaan zitten, het is inderdaad lekker warm en als je met je handen in het zand graaft voel je dat dat op sommige plekken nóg warmer is.

Bij de openbare douche spoelen we het meeste zand af en dan rijden we door naar Cathedral Cave, een soort grote grot boven een strand, met op de wandeling erheen ook een aantal mooie stranden om te beginnen met Hahei Beach.

Een stukje uit de kust liggen hier een aantal eilandjes, bestaande uit rotsen en vegetatie, en het water is hier azuurblauw waardoor je je in de tropen waant.

We slapen de komende nachten op een nieuwe camping bij Auckland Marina, letterlijk aan de overkant van het water, met een schitterend zicht op de skyline van de stad.

Bij aankomst blijkt echter dat de nodige faciliteiten ontbreken, het is letterlijk een stuk gras met toiletten en voor de aanwezige douche moet je nog betalen (die is dan wel alleen voor de campinggasten), het grootste probleem is eigenlijk dat er geen stroomvoorziening is en we de camper niet kunnen aansluiten en daardoor ook een aantal zaken niet kunnen gebruiken/opladen.

Al snel besluiten we hier maar een nachtje te blijven en we kijken naar andere campings in de buurt.

Gelukkig zit niet al te ver van Auckland een camping aan het strand die volgens de omschrijving wel alles heeft en er ook nog leuk uitziet qua locatie.

We boeken daar de laatste 3 nachten kamperen en gaan dan slapen.

24 februari; de ferry naar Auckland gaat letterlijk aan het eind van het grasveld en we mogen de camper laten staan, dus we besluiten de oversteek te wagen en Auckland te gaan bekijken.

Na een ochtend rondlopen krijgt Lonneke teveel last van haar voeten en gaan we met de ferry terug en op naar de nieuwe camping, Takapuna Beach.

Het blijkt een fijne, kleine camping te zijn direct aan het strand.

Bij aankomst slaapt Lonneke wat en Patrick gaat te voet boodschappen halen.

Dan koken we wat, spelen spelletjes en kijken een film in de camper.

25 februari; we willen vandaag naar een uitkijkpunt (One Tree Hill) van waar je de hele stad en omgeving kan zien.

We lopen de steile heuvel op en boven aangekomen wacht ons inderdaad en mooi uitzicht.

Na het maken van foto’s lopen we via wat bergpaadjes naar een geocache en daarna terug naar de camper.

Daarna rijden we nog naar een favoriete geocache bij een brandweer kazerne, die uit een leuke puzzel blijkt te bestaan .

Terug aangekomen op de camping doen we de laatste wasjes in Nieuw-Zeeland en besluiten de verdere middag lekker te relaxen op de camping.

26 februari; we bereiden de camper en bagage voor op het vertrek van morgen; alle was wordt opgevouwen en in de packing cubes gedaan, het laatste eten wordt opgegeten of weggegeven in de campingkeuken (daar staat al een bonte verzameling van kruiden, sauzen enz. gratis mee te nemen), de schoenen worden schoongeschrobt om mogelijke problemen bij het inreizen van Australië te voorkomen en de camper wordt opgeruimd.

In de middag eten we lunch bij de Beach bar die naast de camping zit; erg lekkere pasta met salade, truffelboter en paddestoelen!

We lopen een klein rondje, voeren de lokale vogels en gaan op tijd weer slapen, de laatste nacht in de camper!

Gek om te bedenken dat we morgenavond in Sydney overnachten, dat voelt echt ver weg.

27 februari; we staan vroeg op om de camper te legen en alles in te pakken; het bed worden weer banken en de rugzakken verschijnen weer boven de banken en worden klaargemaakt voor de vliegreis.

Na het ontbijt rijden we rond 9 uur richting de camperverhuur in Auckland.

Daar aangekomen wordt het matras helaas niet vergoed, maar nadat we ons beklag doen over de camper en alle problemen die we ermee gehad hebben krijgen we wel 3 dagen huur teruggestort, dat is ook wat het ons gekost heeft alles in totaal.

Vooral Patrick is heel stoer en stellig in het doen van het verhaal en uiteindelijk ook terecht trots op het resultaat!

Vanuit de camperverhuur worden we met de shuttle weer naar de luchthaven gebracht.

We checken de tassen in, halen dan bij het Novotel een kabeltje voor Lonneke’s noise-cancelling headset op dat we daar heen had laten sturen, en gaan zonder problemen door naar de gate. De vlucht naar Sydney gaat om 14.10u dus we zijn fijn op tijd.

In het vliegtuig vullen we het inreisformulier voor Australië in en geven voor de zekerheid echt alles aan dat we kunnen bedenken (bijvoorbeeld thee wordt aangegeven als kruiden, net als de pepermolen die we hebben meegenomen), we hebben te vaak border control programma’s gezien waarbij mensen het nodige gedoe kregen bij binnenkomst dus dat willen we voorkomen.

Bij aankomst worden we door menige hond besnuffeld en mogen we na het tonen van het formulier naar een aparte balie.

Daar worden onze schoenen bekeken (krijgen complimenten voor hoe schoon ze zijn :-) ) en er worden wat vragen gesteld over de kruiden en of we geen tent bij ons hebben, dat laatste wordt stellig ontkend; kamperen in een camper voor 4 weken was genoeg kamperen voor ons, de beambte bevestigd dat het voor haar ook meer dan genoeg kamperen was en met een grapje mogen we doorlopen!

We zijn in Australië, waar ons weer nieuwe avonturen wachten!

Maar meer daarover in de volgende blog.